Grudziądzki Cech jest jedną z najstarszych instytucji w naszym mieście. Liczy sobie 660 lat. Pierwsza wzmianka datuje się na rok 1355, kiedy to zawiązał się cech piekarski. Następnym cechem powstałym był założony w roku 1480 cech rzeźnicki a w roku 1500 zawiązała się organizacja cechu stolarskiego. Dzieje rzemieślników w owym czasie ściśle były związane z historią miasta. Znaczącą rolę odgrywali nie tylko jako budowniczowie miejskiej fortyfikacji czy kanałów ale też w życiu codziennym udział ich był znaczący.
Pamiątka z odsłonięcia sztandaru Cechu Rzemiosł Różnych w Grudziądzu (1961 r.)
Przed pierwszą wojną światową z rozproszonych organizacji cechowych stworzono Izbę Rzemieślniczą w Grudziądzu. W dniu 26 czerwca 1914 roku miało miejsce pierwsze zebranie Izby na którym uchwalono regulaminy komisji mistrzowskich oraz pracy biura i zatwierdzono umowy na lokal. Po zakończeniu działań wojennych nastąpiło oficjalne pożegnanie niemieckiego przedstawiciela władzy przy Izbie Rzemieślniczej w Grudziądzu na uroczystym zebraniu w dniu 16 marca 1920 roku. Ostatecznie Izba objęła swym zasięgiem cały obszar województwa pomorskiego. Wymownie świadczy to o sile i wpływach grudziądzkiego rzemiosła.
Sztandary Cechu Rzemiosł Różnych w Grudziądzu
Pierwszym prezesem Izby został wybrany właściciel drukarni w Grudziądzu pan Władysław Grobelny, który pełnił tę funkcję do roku 1929. W następnych latach funkcję tę pełnili od 25 kwietnia 1929 roku mistrz murarski Piotr Jakubowski. W przededniu wybuchu II wojny światowej było w Grudziądzu i powiecie 1423 zakładów rzemieślniczych. Po wojnie w lipcu 1945 roku zaczęto organizować biuro cechu. Pierwszym prezesem został Władysław Nogowski a kierownikiem biura cechu został Jan Wilandt. W roku 1953 prezesem zarządu został Franciszek Piórkowski.
Insygnia Cechowe
